PRZYSTANEK TRAMWAJU WODNEGO

Description

Wobec nieustająco narastającego zatłoczenia ulic miejskich i niewydolności miejskich arterii komunikacyjnych, poszukiwania w zakresie alternatywnych rozwiązań komunikacyjnych, stały się przyczynkiem w podjęciu dyskusji nad zagadnieniem wykorzystania rzek żeglugowych, jako widocznego i znacznie bardziej przyjaznego środka przemieszczania się ze zurbanizowanych centr miejskich do przedmieść. Droga wodna, historycznie wpisana w krajobrazy miejskie straciła z czasem na znaczeniu, z powodu swych naturalnych ograniczeń, wyparta przez wygodniejsze środki lokomocji: samochody, taksówki, zbiorową komunikację miejską autobusową i tramwajową.
Tramwaj wodny, jako alternatywny środek transportu jest również uzupełnieniem krajobrazu Wrocławia, jak również wpisuje się w pozytywne tendencje zwrotu ku rzece, widoczne w miejscowych planach i licznych realizacjach wzdłuż nadbrzeży dwóch głównych rzek żeglugowych Wrocławia.
Obiekt przystanku tramwaju wodnego, usytuowany jest przy  porcie przeładunku kruszywa obok Mostu Grunwaldzkiego, u ujścia rzeki Oławy do Odry. Działka otoczona jest od strony zachodniej przez rzekę Oławę a od strony północno-wschodniej przez rzekę Odrę i to właśnie miejsce splotu dwóch rzek w pobliżu Mostu Grunwaldzkiego, nieopodal centrum akademickiego Wrocławia i planowanego GEOCENTRUM miała największy wpływ na zawarcie lokalizacji przystanku tramwaju wodnego w Studium Uwarunkowań i Kierunków Rozwoju Wrocławia. 

Budynek został ukształtowany całkowicie honorując naturalną geometrię linii brzegowej cypla. Obiekt jest budynkiem parterowym, niskim, mieszczącym w sobie podstawową funkcję przystanku, z niezbędnym zapleczem socjalnym i technicznym. Charakterystycznym elementem obiektu, stanowiącym o jego nieprzesadnej wyrazistości jest jego zadaszenie uformowane w kształcie nawiązującym do niewielkiego zafalowania tafli rzecznej, płynnie i naturalnie wynurzające się z terenu i znajdujące swoją kontynuację  przez całą długość cypla. Konstrukcja dachu wykonana została z drewna klejonego, jako konstrukcja rusztowa, wsparta na smukłych i również drewnianych słupach, zadaszona szkłem podpartym punktowo na drewnianej konstrukcji zafalowanego rusztu. Podpory zostały przechylone w mpłaszczyźnie równoleglej do podłużnych belek dachu, nieco dynamizując bryłę, którego forma nadaje całej konstrukcji wrażenia naturalnego delikatnego ruchu przemieszczającej się wzdłuż nadbrzeża fali, zespalając ją z rzeką. Obiekt uzupełnia mała architektura w postaci kamiennych ławek, schodów opadających ku wodzie kształtowanych po naturalnej krzywiźnie cypla.

Projektant: Karol Skalski
Opracowanie: 2011